Bazgier Paweł SDB (1891-1965)
- Szczegóły
- Opublikowano: piątek, 27 luty 2015 22:28
- Odsłony: 9534
ks. Paweł Bazgier misjonarz, salezjanin SDB (1891-1965),
Urodził się 9 stycznia 1891 w Pruchnej na Śląsku Cieszyńskim, syn kolejarza Józefa i jego żony Zuzanny. Po ukończeniu szkoły podstawowej w rodzinnej wiosce, rozpoczął naukę gimnazjalną w Zakładzie Salezjańskim w Oświęcimiu. W 1910 roku wstąpił do nowicjatu w Radnej (Słowenia), a rok później złożył śluby zakonne. Studiował w jednym z domów salezjańskich, najprawdopodobniej w pobliskiej Lubljanie lub w Oświęcimiu, Krakowie, Przemyślu, gdzie przyjął 9 maja 1916 święcenia kapłańskie. Następnie pracował w zakładach salezjańskich Oświęcimia, Krakowa, Kielc i Łodzi, gdzie wiosną 1927 roku został dyrektorem nowo powstałego oratorium przy ul. Pomorskiej 123. Do pomocy miał koadiutora Jana Roubę i kleryka Stefana Osomańskiego. Już 16 X 1927 prymas August Hlond mógł tam poświęcić prowizoryczny kościółek drewniany, a miejscowy bp Tymieniecki 19 VII 1928 erygować parafię.
Zgodnie z wolą przełożonych, wyjechał do Indii (25 XI 1930), gdzie pracował jako misjonarz do śmierci. Szybko nauczył się miejscowego języka tamilskiego i podjął pracę w różnych placówkach duszpasterskich. W 1931 roku został proboszczem parafii w Patiawaran, małej wioski w północnym Arkot, a potem w kilku innych parafiach, m.in. w salezjańskiej w Madrasie. Zajmował się przede wszystkim biedotą, zarówno od strony duchowej, duszpasterskiej, jak i materialnej. Kierował liczne listy i prośby do biskupów i inspektorów salezjańskich celem zdobycia środków materialnych dla potrzebujących parafian. W Madrasie wykładał też teologię moralną w Instytucie Teologicznym tamtejszego seminarium. Uchodził za kapłana pogodnego usposobienia i skromnego, cichego i pobożnego, pracowitego i wymagającego oraz surowego wobec siebie. Mimo oddalenia, utrzymywał kontakt z ojczyzną, zwłaszcza poprzez czasopisma religijne, np. „Młodzież Misyjna" czy „Gość Niedzielny". Zamierzał zresztą w roku tysiąclecia Polski, a zarazem jubileuszu złotych godów kapłańskich przyjechać do kraju, do Pruchnej. Zmarł jednak wcześniej 7 sierpnia 1965 w Madrasie
